Laleli Baba Hazretleri İstanbul'a damgasını vuran büyük velilerdendir. Kendi adını alan caminin karşısında durmadan ayakkabı tamiri ile meşgul olurdu. Yakasında her zaman bir lale bulunur, sırtında da lale desenli bir cübbe taşırdı. Fakat onun herkes tarafından yadırganan bir huyu vardı. Bir defa olsun karşısındaki camiye girip namaz kılmazdı. Bu yüzden kendisine "dinsiz" damgası vurdular.

Yüzüne karşı bu ağır ithamda bulunanlara karşı o tatlı bir bakışla karşılık verir, kimseyi incitmezdi. Sultan III. Mustafa'nın annesi Laleli Baba'nın bu durumunu duymuş, kendisini bizzat görüp namaz kılmama sebebini sormaya karar vermişti.

Bir cuma günü saraydan çıktı ve doğruca Laleli Camii'ne geldi. Laleli Baba yine ayakkabıların tamiri ile meşgul olup camiye gelmedi. Bir ara Valide Sultan haddini bildirmek üzere Laleli Baba'ya doğru yürüdü. Kalın peçesi, simsiyah çarşafı ile tanınması mümkün değildi. Bu sırada Laleli Baba, başını kaldırmadan: "Ne o Sultanım! Sizde mi camiden kaçıyorsunuz? dedi. Valide Sultan donup kaldı. Tanınmasına şaşırmıştı. Laleli Baba'nın karşısına dikilip:"Eskici, sen nereden tanıyorsun beni?" dedi. Eskici hiç oralı değildi. Sakin sakin yine sordu: "Namaza girmeyecek misin Sultanım?" Gireceğim elbette, fakat beni nasıl tanıdın söyle."Tanıttılar Sultanım!Demek öyle."Evet." Bana ne diyorsun bakalım?" Abdestin var mı?" Tabi var.O halde namazı birlikte kılalım. Kapat gözlerini ey Sultanım."Laleli Baba'nın sesi yine aynı tatlılıkla yükseldi: "Aç gözünü Sultanım."Valide Sultan gözünü açtığında ne görsün. Beyaz entarileri içinde Kâbe’yi tavaf ediyorlar. Kendisi de onların arasında. Valide Sultan derin derin bir ah çektikten sonra: “Bu eskici, meğerse Allah'ın has bir kuluymuş. Üstelik zavallıya atılmadık iftira da kalmadı” demekten kendini alamadı.

Valide Sultan, Laleli Baba ile Kâbe’de namazlarını kıldıktan sonra önceden olduğu gibi, gözlerini kapayıp açıncaya kadar tekrar Laleli Camii'nin kapısı önüne geldiler. Valide Sultan doğru saraya koştu ve olan bitenleri oğlu III. Mustafa'ya anlattı. III. Mustafa söylenenlere inanmadı. Fakat meraktan da kendini kurtaramadı.

Bir gün hizmetçilerine: "Getirin şu eskiciyi huzuruma, bir de ben göreyim" dedi. Padişahın adamları, Laleli Baba'yı dükkânında uyurken buldular ve uyandırıp Padişahın huzuruna çıkardılar. Görünüşünden bir şey anlaşılmayan Eskici Baba'ya Padişah, alaycı bir eda ile: "Söyle bakalım, dünyanın en güzel şeyi nedir?" Eskici Baba: "Dünyanın en güzel şeyi yemek, içmek ve onları rahatça dışarı atmaktır" dedi. Padişah: "Bu sana göredir" dedi. Laleli Baba: "Size göre de öyledir Sultanım" dedi. Padişah, öfkeli bir şekilde soluyarak gürledi: "Bre neler diyorsun sen? Benim için öyle olamaz" dedi. Laleli Baba: "Pekala olur Sultanım" diye ısrar etti. Padişah: "Madem inat ediyorsun. Sana son bir sual daha. Bana dua edecek olsan, acaba nasıl dua ederdin?" Laleli Baba: "Rahat yemeniz, rahat içmeniz, sonra da rahat def-i hacet etmeniz için dua ederdim." Padişah öfkeden şaşkına döndü ve gürleyiverdi: "Tiz alın şu aptal eskiciyi karşımdan. Hemen götürüp zindana atın da aklı başına gelsin."

Laleli Baba mütevekkil, gülerek boynunu büktü ve zaptiyelerin önünde hapsi boyladı. Aradan üç gün bile geçmeden sarayda bir telaş görüldü. Doktorların biri geliyor, biri gidiyordu. Padişah teşhis edilemeyen bir hastalığa yakalanmış, ne yiyebiliyor, ne içebiliyor, ne de abdestini bozabiliyordu. Çaresiz kalmışlardı devalarını bulmada. Padişah, karnındaki dayanılmaz sancının nereden geldiğini anlamakta gecikmedi. "Tiz varın, zindandan Laleli Baba'yı çıkarıp bana getirin" dedi. Laleli Baba'yı zindandan alıp Padişahın huzuruna getirdiler. Laleli Baba, nurlu yüzündeki tatlı tebessümleri ile: "Sultanım, ben de sizi bekliyordum" dedi. Padişah: "Aman Laleli Baba, bana dua etmeyi unuttun. Sen sözünde haklı imişsin. Dünyanın en güzel şeyi senin dediğin şeylerdir. Haydi, dua et de bu müthiş acı­dan kurtulayım." Laleli Baba, hiç nazlanmadı, istenen duayı yaptı. Padişah da sıkıntılarından kurtuldu. Saray eski havasına kavuştu. Adettir, Padişah olan padişahlığını gösterir. Sultan III. Mustafa da kerem ve ihsanını göstermek istedi. Kendi yaptırdığı camiye Laleli Baba'nın adını verdi. Sonra da bütün semt Laleli Baba'nın adıyla anılmaya başladı. Laleli Baba'nın türbesi, Laleli Camii'nin avlusuna yapıldı. 1957 yı­lında türbe Kemal Paşa Camii'nin bahçesine nakledildi.