The Silent Planet: bilimkurgu tutkunları için hayal kırıklığı

İlgi Çekici Bir Öncül, Beceriksiz Bir Uygulama
Film, uzak bir gezegende mahsur kalan iki kişi hakkında ilgi çekici bir öncülle başlıyor. Ancak, beceriksiz diyaloglar ve oldukça katı yazımı, filmi hemen her dönüşte aşağı çekiyor. İzleyicinin ilgisini canlı tutmak yerine, hikaye uzayda kaybolmuş gibi hissediliyor.

Karakterler ve Performanslar
Birden fazla bölüme ayrılan bu film, başlangıçta uzak bir gezegende yorucu el işlerinde çalışmaya mahkûm olan Theodore adlı bir adamın etrafında dönüyor. Son zamanlardaki çok daha üstün film Janet Planet'in her zaman gizemli Elias Koteas tarafından canlandırılan adam, tamamen yalnızdır ve hem fiziksel hem de zihinsel olarak iyi görünmüyor. Başlangıçta, Claire Denis'in gözlerimizin önünde çözülen mahkumlar hakkındaki sınırlı bir bilimkurgu filmi olan ürkütücü High Life'a benzer bir şeyin neredeyse hafif ama umut verici bir yankısı var. Ancak, The Silent Planet bu tür yüksekliklerden çok uzak kalıyor.

Yeni Bir Karakter ve Gelişen Hikaye
Filmin ortalarında, yeni bir mahkum olan Niyya'nın (Briana Middleton tarafından canlandırılan) gelişi, hikayeyi biraz hareketlendiriyor. Ancak, bu da yeterli olmuyor. Kısa sürede yapmacık geri dönüşlere ve bir tür sarsak gizem üzerine kurulu gerilimsiz bir çatışmaya kapılıyor ve kendisinin dağınık bir gerilim filminden başka bir şey olmadığı ortaya çıkıyor. Robert Eggers'ın The Lighthouse gibi bir filmin özünde bir bilimkurgu uyarlaması olarak oynanan, ancak gerekli sabrın veya çarpıcı görsellerin hiçbiri olmadan, The Silent Planet, kısıtlamalarından asla kurtulamayan daha iyi filmlerin orta halli bir taklididir.

Görsel Unsurlar ve Atmosfer
Gezegenin atmosferi, Dünya'daki uzak bir yerin aksine, nadiren başka bir yerde olduğunuzu hissettiriyor. Bu her zaman bir sorun değildir, özellikle de iki karakter çoğunlukla yaşamak için küçük kapsüller içinde sınırlandırıldığında. Ancak yine de potansiyel olarak milyonlarca mil uzakta olmaktan ziyade çölün bir yerinde olduğumuz hissini üzerimizden atmak zordur. Daha sonra, bizi bu dünyaya dalmaktan alıkoyan oldukça belirsiz özel efekt anlarının olması, bunu daha da zorlaştırır.

Detay Eksikliği ve Kurgusal Zayıflıklar
Ne kadar yakından bakarsanız, oluşmaya başlayan birçok çatlağı o kadar çok görmeye başlayabilirsiniz. Bunu bütçenin bir ürünü olarak söylemek bunun bir parçası, ancak aynı zamanda düşük puan alan yakın tarihli Prospect gibi bir filmin, kendi dünyamızdan çok uzakta başka bir dünyada olma hissi yaratmanın yaratıcı yollarını bularak sınırlı kaynaklarla nasıl idare edebildiğini de görebilirsiniz. Basit bir ormanın, insanların kolayca nefes alamadığı ve kaynak bulmaya çalıştığı benzer şekilde ıssız bir gezegen gibi hissettirebilmesinin nedeni küçük detaylardı.

The Silent Planet, zanaatının kritik unsurlarına aynı özen duygusu konmamış. Sonunda ulaştığı son bir huzur anı var, ancak bu sessizlik derin olmaktan ziyade, hepsi sadece yüzeysel kalıyor. Performansların güçlü yönlerine daha fazla odaklansaydı, burada bulunabilecek iyi bir film olabilirdi. Ancak, onlar da karakterlerinin yanında mahsur kalıyorlar. Koteas ve Middleton'ın birlikte bir sahneyi paylaştıkları, her birinin farklı ama benzer şekilde sorunlu karakterlerinin tüm doğru notalarına vurduğu birkaç an var. Niyya'nın tüm gelişen durumdan ne kadar temkinli olduğunu ve geçmişinden gelen bir ihanetin onu nasıl ağır bir şekilde etkilediğini hissediyoruz. Aynısı Theodore için de söylenebilir, insan temasına en yakın şeyin izlenecek korkunç bir durum komedisi olduğu izolasyonu, onu yere sağlam basabilecek her şeyle temasını kaybetmeye başlamasına neden oldu.