Hillbilly Elegy neden bir başarısızlık hikayesi?

Ron Howard'ın Film Uyarlaması: Bir Başarısızlık Hikayesi
Yönetmen Ron Howard, Vance'in hikayesini herhangi bir nüans veya normallikten yoksun, basmakalıp bir aile işlevsizliği hikayesi olarak sunarak kariyerinin en kötü filmlerinden birini yaptı. Amy Adams ve Glenn Close gibi yetenekli oyuncuları karikatürize karakterlerle yükleyerek, bu oyuncuların yeteneklerini sorgulatan bir yapım ortaya koydu. Film, beklenmedik ve istenmeyen kahkahalar sunarak tamamen başarısız oldu.

Vance'in hikayesi, 1997'deki gençliği ile 2011'deki hukuk fakültesi yılları arasında gidip geliyor. Vance, dengesiz annesi Beverly (Adams) ile büyüdüğü karmaşık bir çocukluğa sahiptir. Beverly'nin davranışları tatlı ve hoşgörülüden, her an şiddete ve öfkeye kadar değişir. Babasının ölümü üzerine uyuşturucu bağımlılığına kapılan Beverly, JD'nin (Owen Asztalos) sert, zincirleme sigara içen büyükannesi Mamaw'a (Close) daha fazla güvenmesine yol açar.

Filmin Konusu ve Anlatım Tarzı
Yetişkin bir insan olarak, hukuk fakültesini kazanması için önemli bir stajyerlik anlaşması imzalamak üzere olan JD (Gabriel Basso), Beverly'nin eroinden aşırı doz alması ve hastaneye kaldırılması üzerine Ohio, Middletown'a geri dönmek zorunda kalır. Howard'ın, Rust Belt'te yoksullukla mücadele eden insanlarla ilgili bir hikaye anlatmakta zorlanması şaşırtıcı değildir. İlk sahneden itibaren, JD'nin hayatının en mutlu yazlarının Kentucky, Jackson'da olduğu söylenir, ancak prologdan sonra oraya asla geri dönmeyiz.

Filmin temposu, karakterlerin nispeten normal bir şey yaptığı ve birkaç dakika içinde her şeyin çılgınca kontrolden çıktığı kısa hikayelerden oluşur. JD ve Mamaw televizyonda Terminator 2'yi izlerken, aniden Beverly sokakta intihar girişiminde bulunur ve polisler durumu sakinleştirmek için gelir. Hillbilly Elegy'deki neredeyse her sahne, Ron Burgundy'nin "Bu hızla tırmandı. Yani gerçekten kontrolden çıktı." demesiyle bitebilirdi.

Filmin Nüans Eksikliği ve Eleştiriler
Bu nüans eksikliği, Hillbilly Elegy'yi sıklıkla istismarcı ve kaba hissettirir. Yüzeysel ve büyük duygusal anların ötesine geçmediğinizde, film istemeden komik görünür. Film JD'nin bakış açısından olduğu için Beverly'nin çocukluğunun da zor geçtiği gerçeğinin ötesinde hiçbir şey öğrenemeyiz. Daha iyi bir filmde, ebeveynlerinin yükünü taşımak zorunda kalan çocuklarla ilgili bir hikaye olabilirdi, ancak bu Hillbilly Elegy değil.

Amy Adams, burada karikatüre indirgenmiş ve Beverly'nin insanlığını asla göremeyiz. Kötü bir anne ve bağımlıdır, ama aynı zamanda çocuklarına kötü davranmadığı zamanlarda onları sevmektedir. Howard'ın başarmak istediği büyük duygu anları, hikayesini biraz küçültüp normallik anları bulsaydı işe yarayabilirdi. Ancak her şey yoksulluğu, işlev bozukluğunu ve kırılganlığı vurgulamak için yapıldı ve bu hayatların nasıl göründüğüne dair bir temel oluşturulmadı.

Hillbilly Elegy'nin Başarısızlığı
Hillbilly Elegy, yoksulluğu ve aileyi önemsediğini iddia eden ancak her ikisine de kayıtsız olduğunu hızla gösteren bir film. JD'nin büyükbabasının cenazesine gittiklerinde, cenaze alayı sokaktan aşağı doğru ilerlerken, insanlar durup şapkalarını çıkarıp ellerini kalplerinin üzerine koyduklarında, JD'nin büyükbabasının tüm film boyunca iki satırlık diyaloğu olmasına rağmen, bu kelimenin tam anlamıyla hiçbir anlam ifade etmiyor. Film, izleyiciye o topluluğun ne anlama gelebileceğini gösterme zahmetine bile girmiyor.